Według niej to bardzo udana i okazała artystycznie powieść późnego debiutanta. Utwór ten można nazwać nowoczesnym apokryfem. Jest to barwna opowieść niemal stuletniej kobiety, która wspomina tragicznie zmarłego za młodu syna. W jej domu, w Nazarecie zjawia się bezimienny grecki biograf, którego interesują dzieje i czyny zgładzonego przez Rzymian Jehoszui. W miarę lektury czytelnik dochodzi do wniosku, że historia młodego żydowskiego lekarza, którą poznajemy z ust narratorki, nieprzypadkowo wydaje mu się znajoma, bowiem Jehoszua, to ni mniej ni więcej tylko sam Jezus. Nie urodził się wprawdzie w Betlejem i nie jest synem cieśli, tylko rymarza, ale mimo niektórych szczegółów, którymi ta biografia różni się od wersji ewangelicznej, skojarzenie narzuca się w sposób nieodparty. Według niej to powieść wielowątkowa. Obejmuje nie tylko biografię Jehoszui, w wielu punktach rymującą się z żywotem Jezusa, ale też przedstawia losy kilkorga postaci z otoczenia uzdrowiciela z Nazaretu. Apokryf ten jest doskonale osadzony w realiach epoki, a także wydaje się prawdziwą kopalnią wiedzy na temat religijności i obyczajowości żydowskiej. Co ważne – piękny apokryf Macieja Nawariaka ani nie obraża uczuć religijnych, ani ich nie potęguje. Pod tym względem jest to dzieło neutralne. Można w nim widzieć szlachetną i wolną od nieszczerych intencji próbę odnowienia czy raczej „przewietrzeWedług niej to bardzo udana i okazała artystycznie powieść późnego debiutanta. Utwór ten można nazwać nowoczesnym apokryfem. Jest to barwna opowieść niemal stuletniej kobiety, która wspomina tragicznie zmarłego za młodu syna. W jej domu, w Nazarecie zjawia się bezimienny grecki biograf, którego interesują dzieje i czyny zgładzonego przez Rzymian Jehoszui. W miarę lektury czytelnik dochodzi do wniosku, że historia młodego żydowskiego lekarza, którą poznajemy z ust narratorki, nieprzypadkowo wydaje mu się znajoma, bowiem Jehoszua, to ni mniej ni więcej tylko sam Jezus. Nie urodził się wprawdzie w Betlejem i nie jest synem cieśli, tylko rymarza, ale mimo niektórych szczegółów, którymi ta biografia różni się od wersji ewangelicznej, skojarzenie narzuca się w sposób nieodparty. Według niej to powieść wielowątkowa. Obejmuje nie tylko biografię Jehoszui, w wielu punktach rymującą się z żywotem Jezusa, ale też przedstawia losy kilkorga postaci z otoczenia uzdrowiciela z Nazaretu. Apokryf ten jest doskonale osadzony w realiach epoki, a także wydaje się prawdziwą kopalnią wiedzy na temat religijności i obyczajowości żydowskiej. Co ważne – piękny apokryf Macieja Nawariaka ani nie obraża uczuć religijnych, ani ich nie potęguje. Pod tym względem jest to dzieło neutralne. Można w nim widzieć szlachetną i wolną od nieszczerych intencji próbę odnowienia czy raczej „przewietrzenia tematu”.